طی روز چند بار خودت را به خاطر خطاهایی که انجام می‌دهی سرزنش می‌کنی؟
باورکردنی نیست که انسان می‌تواند به نامهربان‌ترین دوست خودش تبدیل شود؛ اما این اتفاق می‌افتد.
بسیارند افرادی که نسبت به خود نامهربان‌اند و از خود کینه به دل دارند.
به نظر آن‌ها همه‌ی رفتارهای ناشایستی که دیگران نسبت به آن‌ها دارند تقصیر خودشان است. برای این افراد فرقی نمی‌کند مدیر یک شرکت باشند یا معلم مدرسه و یا کارمند بازنشسته. دانش‌آموز باشند و یا حتی یک خانم خانه‌دار. این افراد از خودشان شاکی‌اند و به خاطر همین دائم خودشان را سرزنش می‌کنند.
ندایی دائم در سرشان می‌پیچد که:
“اه، این چه رفتاری بود داشتی؟”
“چرا آن حرف را زدی که باعث شد پیش دیگران سرافکنده شوی؟”
“همیشه گند می‌زنی”
“ازت متنفرم، انسان بی‌خردِ خرابکار”
“تا آخر عمرت باید توسری خور بمانی.”
“دست‌وپا چلفتی…”
” هرچه بر سرت می‌آید حقت است”
و هزاران جمله‌ی دیگر که ممکن است طی روز به خودشان بگویند.
امیدوارم شما جزو این دسته از افراد نامهربان با خود، نباشید.
البته نامهربانی نسبت به خود هم درجه‌بندی دارد. گاهی این سرزنش درونی لازم و سازنده است. آن‌هم زمانی که نیاز است رفتاری را اصلاح کنید؛ یعنی این نامهربانی و سرزنشِ خود باعث می‌شود رفتار غلطی که انجام داده‌اید را دیگر تکرار نکنید.
درست مثل برخورد والدین با کودکشان که گاهی لازم است تنبیه و گاهی هم تشویق کنند، شما هم می‌توانید به خودتان به چشم کودکتان نگاه کنید و هر جا خطایی کرد و اگر لازم دیدید به‌اندازه‌ای که تأثیر مثبتِ تربیتی داشته باشد اقدام کنید.
اما باید چیزی را به خاطر بسپارید. در تربیت کودکان می‌گویند تشویق و فرصت دادن دوباره، هم‌زمان با آموزشِ مسیر درست، تأثیر به‌مراتب بیشتری نسبت به تنبیه دارد. همین قاعده در مورد رفتار با خودتان نیز صدق می‌کند؛ یعنی باید بدانید اگر فرصت اصلاح رفتار و جبران به خودتان بدهید به‌مراتب نتیجه‌بخش‌تر است تا تنبیه به‌شرط اینکه به دنبال رفتار صحیح بگردید و آن‌را پیدا کنید.
وقتی صحبت از تربیت فرزند می‌شود، همه‌چیز ملموس است، چون یک موجود آسیب‌پذیر در این موضع حضور دارد که به خاطر کودک و ضعیف بودنش اطرافیان با ترحم بیشتری نسبت به او برخورد می‌کنند و تقریباً سعی می‌کنند برایش در موضع حمایت قرار بگیرند اما رفتار با خود کمتر موردتوجه قرار می‌گیرد و اهمیت زیادی به آن داده نمی‌شود.
اگر بدانید رفتارهایی که دیگران در قبال شما دارند تحت تأثیر نوع برخوردِ شما نسبت به خودتان است اهمیت این موضوع برایتان بیشتر می‌شود.
وقتی رفتار با خودتان توام با احترام باشد به‌صورت غیرمستقیم به دیگران القاء می‌کنید که به شما احترام بگذارند و اگر بپذیرید که زندگی، مسیری است برای کسب تجربه از اشتباهات خود و دیگران، همچنین آموزش دیدن برای بهتر زندگی کردن، آن‌وقت دیگر به خاطر خطاهای کوچک و بزرگ دائم نسبت به خودتان خشمگین و نامهربان نخواهید بود و شاید تعداد سرزنش‌هایتان طی روز خیلی کمتر شود.
شاید هم پا را فراتر بگذارید و به‌جای سرزنش خود، در طی روز بارها با خودتان خلوت کنید، خوبی‌هایتان را بشمارید و بابت آن‌ها خودتان را تشویق کنید.
اگر به‌جایی برسید که در خلوتتان قبل از انجام هر کاری تمام جوانبِ آن کار را بسنجید، هم اشتباهاتِ رفتاری‌تان کمتر می‌شود و هم یاد گرفته‌اید چگونه به خود احترام بگذارید و دیگران را ترغیب کنید به شما احترام بگذارند.
با تمرین و توجه می‌توانید ندای سرزنشگر وجودتان را به ندای مشوق و مشاور تبدیل کنید.
راز دریافت احترام دیگران این است که به خود احترام بگذاریم و با خودمان مهربان باشیم.
#سولماز_رئوف
28 اردیبهشت 97
من هم از جمله افرادی هستم که زمانی از عمرش رو با ناملایمتی با خودش سپری کرده.
به هیچ وجه روزهای خوبی نبودند و خیلی سخت هم گذشتند.
الان ولی دید متفاوت تری پیدا کردم و میتونم بگم به اون روزا که فکر میکنم دیگه میتونم بگم دوستشون هم دارم.
این روز های جزء لایه های تاریک زندگی محسوب میشه ولی در عمق به هیچ وجه تاریک نیستن و جایی که ما تاریک میبینمشون درست همون لحظاتی هستند که مدت ها و به اجبار خودمون پنهانشون کرده بودیم. تو عمق این تاریکی ها الماس وجودمون هست که فکر میکنم اگه این شهامت رو داشته باشیم که بپذیریم که تو دل تاریکی بریم، روشنایی الماس سوغاتمون میشه.
چطور باید دووم بیاریم؟
باید بپذیریم که هیچ کسی کامل نیست. ما اینجا هستیم تا با اشتباه کردن یاد بگیریم و اون مسیر خطیِ پر از موفقیتِ انسان ِ کاملی که به خورد ذهنمون دادن ی دروغ محض بوده . باید قبول کنیم که تا زمانی که چیزی رو تجربه نکنیم موقع برخورد اول باهاش ممکنه مثل ی بچه رفتار کنیم، پس باید قبول کنیم که خطایی که کودک درونمون انجام داده رو با چوبِ بزرگسالمون تنبیه نکنیم.
اینطوری میشه که ی اتحاد در من شکل میگیره و بعدش اون منِ منفرد میشه مجموع مردمان!
سرزنش هاي گاه و بيگاه دروني واقعاًتاثيري بسيار بزرگ بر كند شدن روند موفقيت انسان ها دارد، به جاي سرزنش خوبه كه ياد بگيريم از اشتباهاتمون درس بگيريم.
کاملا درست گفتی ساناز جان. بهتره به جای سرزنش از اشتباهاتمون درس بگیریم.
مرسی کنارم هستی
سلام و درود بر سرکار خانم رئوف عزیز
بزرگترین تنبیه ما همان آثاری است که در اثر خطا و اشتباهمان نصیبمان می‌شود.
و جدی‌ترین وظیفه ما در قبال خود خطا‌کرده‌مان کمک و همراهی برای بهبود و التیام خودمان است.
چه با این رفتار صحیح، بر سدّ عظیم قد الم‌کرده در مقابل اقدام، اصلاح و تغییرمان نفوذ خواهیم نمود. و آن سد عظیم چیزی نیست جز «ترس از شکست».
صمیمانه سپاسگزارم از مطلب تاثیرگذارتان
با آرزوی موفقیت، سعادت، سلامتی و شادکامی
ممنون از همراهیتون آقای شاهی بزرگوار. سپاسگزار حضورتونم
شاید برای بعضی از افراد سرزنش شدن توسط خودشان یکی از مخرب ترین صفاتی است که می تواند وجود داشته باشد.
همانطور که گفتید بیشتر باید با خودمان مهربان باشیم و خودمان را تشویق کنیم و صد البته بابت رفتارها و صفات خوب، از خودمان قدردانی و سپاسگزاری کنیم.
قلمتان استوار
ممنون از همراهیتون آقای معاشرتی