لطفاً قبل از شروع به خواندن این متن، ابتدا لحظه‌ای درنگ کنید؛
به گذشته برگردید. کمی خاطراتی را مرور کنید که در آن برای خود هدفی در نظر گرفته‌اید که تاکنون موفق به رسیدن به آن نشدید.
آیا چنین موردی در گذشته تان وجود داشته است؟
منظورم هدفهای خیلی بزرگ نیست که شاید دست پیدا کردن به آنها نیاز به زمان بیشتری دارد. منظورِ من پیدا کردن هدفهای قابل دستیابی است که صرفاً به واسطه ی عدم اقدام موثر خودتان هنوز به آنها نرسیده‌اید.
آیا در زندگی گذشته‌تان از این جنس اهداف سراغ دارید؟
اگر با خودمان صادق باشیم در زندگی اکثر ما هدفهای زیادی وجود داشته که بدون رسیدن به نتیجه، به فراموشی سپرده شده است.
چند بار تصمیم گرفتید زبانِ دومی مثل انگلیسی را یادبگیرید اما هنوز اقدام موثری برایش انجام نداده‌اید؟
چند بار تصمیم گرفتید ورزش را شروع کنید و به وزن و سلامت دلخواهتان برسید اما هنوز این تصمیم را عملی نکرده‌اید.
چند بار تصمیم گرفته‌اید کتاب‌های نخوانده‌ی کتابخانه‌تان را بخوانید. آیا دیگر هیچ کتاب نخوانده‌ای در کتابخانه ندارید؟
این‌ها تصمیمات کوچکی‌اند که روزانه هر فردی ممکن است با آن مواجه شود و در هیجانِ لحظه‌اش گمان کند قادر به انجام آن‌هاست.
اما گذر زمان ثابت کرده به جز معدود افرادی که پایبند رسیدنِ به نتیجه‌اند اکثر افراد به خیز و حرکت کوچکی که از سر هیجان بوده قانع شده‌اند و اهدافشان را کنار گذاشته‌اند و شاید هم با تکرارِ این کار، نرسیدن به اهداف و رها کردن در نیمه راه، برایشان تبدیل به یک عادت شده‌باشد.
مرور اهداف گذشته که هنوز به آنها دست پیدا نکرده‌ایم اصلاً حس و حال خوبی ایجاد نمی کند.
به همین خاطر بیشتر افراد به جای بررسی علت این اتفاق، ترجیح می‌دهند به آینده فکر کنند و برای آن برنامه‌ریزی کنند. البته برنامه‌ریزی که باز هم به احتمال زیاد به مرحله عمل نخواهد رسید.
این تفکر غالب مردم است که می گویند: گذشته را رها کن و به آینده فکر کن. زندگی در آینده جریان دارد نه گذشته و به گمانشان افراد موفق همیشه به آینده امیدوارند و به فکر ساختن آن‌اند.
از دیدگاهی این جمله صحیح است اما به صورت نامحسوس تفکر غلطی را در ذهن تداعی می کند که اگر دچارش بشوید مانند گذشته، آینده تان را هم تباه خواهیدکرد.
شاید همه بزرگان و افراد موفق توصیه کرده‌اند گذشته را رها کنید، در حال زندگی کنید و به آینده امیدوار باشید اما قطعاً منظورشان این نبوده که آنچه در گذشته باعث عدم موفقیت‌تان شده است را بارها تکرار کنید.
توجه نکردن به گذشته و درس نگرفتن از آن احتمال تکرار خطاهایی که منجر به نتایج نامطلوب می‌شود را افزایش می دهد.
باید گذشته مثل قاب عکسی که هر روز آن را می بینید، جلوی چشم‌تان باشد. البته نه به این منظور که فرصتهای از دست رفته را دائم مرور کنید و به خاطر این موضوع امروز و آینده را هم از دست بدهید بلکه به این دلیل که با دیدنِ هر روزه‌ی قاب عکسِ گذشته‌ی زندگی و با بررسی آنچه قابل بهبود است، آینده را بسازید.
به خاطر داشته باشید تا زمانی که گذشته‌تان را خوب شخم نزده اید هیچ بذری در آینده تان به ثمر نمی‌نشیند.
شاید این موضوع ساده و بدیهی باشد اما به نظرتان چند درصد از افرادِ اطرافتان به همین موضوعِ بدیهی عمل می کنند؟
گذشته را بررسی می‌کنند، از آن درس می‌گیرند، امروز را بدون خطاهای گذشته می‌گذرانند و به این طریق آینده‌ای فوق‌العاده می‌سازند؟
برای داشتن آینده‌ای متفاوت راحت‌ترین کار این است که از تجربیات گذشته‌تان درس بگیرید و اگر زیرک باشید پا فراتر می‌گذارید و از تجربه دیگران هم درس می‌گیرید و آنچه باعث عدم موفقیت آنها شده است را هم انجام نمی‌دهید.
بدانید تاثیرگذارترین قدم در ساخت آینده این است که یک رفتار نادرست را دو بار انجام ندهید.
این کمترین لطفی است که می توانید به خودتان بکنید.
حالا این لطف را در حق خودتان بکنید و اندکی در گذشته‌های خود پرسه بزنید و ببیند علت اینکه اهدافی در گذشته وجود داشته که هنوز به آنها دست پیدا نکرده‌اید چیست؟
اگر برای هفته ی آینده فقط یکی از این علت ها را پیدا کنید اتفاق بزرگی در زندگی‌تان رقم خورده است.
و اگر در سه ماه آینده بتوانید آن اشتباه را در زندگی‌تان حذف کنید قدم فوق العاده ای در ساختن آینده ای رویایی برداشته اید.
وقت آن رسیده که به خودتان ثابت کنید می توانید به هدفهای کوچک و بزرگ دست پیدا کنید.
گفتن از من، اقدام و رسیدن به نتیجه از شما.
#سولماز_رئوف
26 اردیبهشت 97
قصه‌ی “نگرش به زمان‌ها” همیشه تکرار می‌شود و متاسفانه علی‌رغم همه‌ی توصیه‌ها باز هم برداشت‌های مردم بسیار متفاوت است.
من شخصا به این عقیده باور دارم:
“از گذشته تجربیاتش را همراه داشته باش، در حال زندگی کن و فرصت‌ها را بساز، نیم‌نگاهی به آینده داشته باش اما همه چیز را به آن زمان موکول نکن”.
موضوع مورد بحث شما کاملا درست و منطقی است. اگر پشت سر گذاشتن گذشته‌ها فقط به منظور رد شدنِ بدون تعمق و تفحص باشد، نتیجه همان می‌شود که گفتید؛ تکرار اشتباهات.
مطلب زیبا و روشنگرانه‌ای بود.
موفق باشید